Hep aynı sözleri verdik: ayrılmak yok!
Hep aynı kişilere: sevdiklerimize!
Hep aynıları yaşadık: ayrıldık!
Hep yemin ettik: ölünceye kadar!
Hep öldük, hep bittik, hep gel dedik, hep gittik, hep bırakamadık...
Ama her bıraktığımızda da, vazgeçmeyi öğrendik...
Bittim dedik, bitmedik..
Öldüm dedik, ölmedik..
Bırakamam dedik, bıraktık..
Yeri geldi ağladık, sızladık..
Yeri geldi, kin besledik..
Hep bir şeyler yaptık yerli yersiz, hep aynı kişiler kalıyordu çaresiz, hepte aynı kimseler kaldı kimsesiz; ama artık aldık dersimizi, belli bundan sonraki ödevimiz, artık dikkatliyiz çünkü alınmıştır dersimiz..
Diyoruz ya yine aynısıyız, yine gitse ve yine bıraksa,
yine gel dersiniz..
Çünkü seven bir yüreğe sahipsiniz...
Müjdeler olsun, siz nefrete yenildiniz.."
